Herinnering aan Apple’s Newton 30 jaar later

Dertig jaar geleden, op 29 mei 1992, kondigde Apple zijn meest innovatieve en revolutionaire product aan, de Newton MessagePad. Een jaar later werd het met veel tamtam uitgebracht, maar als product kon het alleen maar als een mislukking worden omschreven. Op grote schaal belachelijk gemaakt in de populaire cultuur in die tijd, werd de Newton de belichaming van dure maar nutteloze hightech gadgets. Hoewel het apparaat in de loop van de tijd aanzienlijk verbeterde, slaagde het er niet in marktaandeel te winnen en werd het stopgezet in 1997. En hoewel Newton faalde, inspireerde het Apple-ingenieurs om iets beters te maken – en in sommige opzichten leidde het tot de creatie van de iPad en iPhone.

Visie

Steve Jobs, mede-oprichter van Apple in 1976, stroopte marketinggoeroe John Scully van PepsiCo om in 1983 de nieuwe CEO van Apple te worden. Hun relatie liep echter uiteen en Jobs verliet Apple twee jaar later na een bittere machtsstrijd. Hoewel Scully Apple winstgevend maakte door kosten te besparen en nieuwe Macintosh-modellen te introduceren, voelde hij zich verloren zonder de visionaire oprichter van Apple. Dus toen Apple-medewerker Alan Kay Scully’s kantoor binnenstormde en hem waarschuwde dat ” we de volgende keer geen Xerox zullen hebben ” (om ideeën te lenen), nam hij dat serieus.

In 1986 gaf Scully het team de opdracht om twee ‘high concept’-video’s te produceren voor een nieuw type computerapparaat dat Apple in de toekomst zou kunnen maken. Deze “Knowledge Navigator” -commercials toonden een opvouwbaar tabletachtig apparaat met een humanoïde “virtuele assistent” die communiceerde via gesproken instructies. Terwijl sommigen de onuitvoerbaarheid van deze scifi-vignetten belachelijk maakten, inspireerden ze Apple-medewerkers en zetten ze hen aan het denken over de toekomst van computers.

Ondertussen verveelde Apple-ingenieur Steve Sakoman zich na de lancering van de Macintosh II. Hij wilde een draagbaar apparaat maken dat leek op de baanbrekende laptop die hij voor Hewlett-Packard had gebouwd. Om te voorkomen dat hij Apple zou verlaten, stond vice-president Jean-Louis Gasset hem toe om het “skunkworks” -project te creëren om zijn droom te vervullen. Maar hij wilde niet zomaar een Macintosh-laptop maken. Hij had een visioen van een tabletachtig apparaat, ongeveer zo groot als een opgevouwen A4-vel, dat menselijk handschrift kon lezen.

De droom begint weg te glippen

Toen het Newton-project in 1987 begon, bestond de technologie om zo’n apparaat te bouwen nog niet, dus nam Sakoman contact op met AT&T en huurde het bedrijf in om een ​​energiezuinige versie van zijn CRISP-processor te ontwikkelen, die bekend werd als de AT&T Hobbit.

Helaas was de hobbit niet zo behendig en intelligent als zijn naamgenoot. Volgens Apple Chief Scientist Larry Tesler zat de processor “vol met bugs, was hij slecht geschikt voor onze doeleinden en kostte hij te veel”. Het oorspronkelijke ontwerp van Newton vereiste drie Hobbit-processors om te werken, de kosten voor de eindgebruiker naderden $ 6.000, en het apparaat zou pas over minstens vijf jaar klaar zijn. Handschriftherkenningssoftware, een belangrijke kracht van het apparaat, is ook traag ontwikkeld.

De ontwikkeling van de Newton liep vast en Sakoman begon de hoop te verliezen dat het ooit af zou komen. In 1990 verliet hij Apple met Gussie om Be, Inc. op te richten, dat zijn eigen desktopcomputers en het BeOS-besturingssysteem maakte.

Tegelijkertijd werkte een andere “topgeheime” divisie van Apple ook aan unieke draagbare apparaten en software, met de codenaam “Pocket Crystal”. Larry Tesler werd gevraagd om dit team te beoordelen om te zien of ze Newton konden vervangen. In plaats daarvan stelde hij voor Pocket Crystal af te splitsen in een apart bedrijf (dat General Magic werd ) en het Newton-project opnieuw te richten op nieuwe hardware en nieuw management.