Het was verkeerd om Zigbee en Z-Wave te negeren. Ze zijn het beste deel van mijn slimme huis.

Ik heb de afgelopen vijf jaar tientallen smart home-gadgets opgezet in twee huizen en twee appartementen. Ik heb een mentale lijst met merken die ik vereer en merken waarvan nooit meer iets zal worden gekocht. In mijn huidige verblijfplaats kun je op één plek staan ​​en worden blootgesteld aan zes verschillende signaaltypen die rondstuiteren, waardoor het geklets tussen apparaten in stand wordt gehouden.

Wat kan ik zeggen? Ik heb een zwak voor een bepaald soort paraatheid en creativiteit. Het soort dat volkomen irrelevant is als de stroom uitvalt.

Toen ik in de zomer van 2022 bij Ars begon, was de volgende generatie smart home-standaarden in aantocht . Matter, een interoperabel installatie- en beheersysteem voor apparaten, en Thread, een radionetwerk dat veilige, verreikende connectiviteit zou bieden, geoptimaliseerd voor kleine batterijen. Samen zouden ze een huis bieden dat, hoewel goed verbonden, ook volledig binnen een thuisnetwerk zou kunnen werken en gemakkelijk zou kunnen schakelen tussen het besturen van ecosystemen. Ik wist dat deze technologie niet onmiddellijk zou verschijnen, maar ik dacht dat het een goed moment was om naar de toekomst te kijken, de oude normen achter zich te laten en samen te smelten tot iets nieuws.

In plaats daarvan zijn Matter en Thread een grote puinhoop , en ik schrijf je nu om je te vertellen dat ik ongelijk had, of op zijn minst onwetend was, door de goede dingen die al bestonden te negeren: Zigbee en Z-Wave. Ik heb mijn tijd gestoken in Wi-Fi, Bluetooth en verschillende broze combinaties van die twee. Ze zijn handig voor apparaten die veel gegevens bevatten en voor dingen die aangesloten kunnen blijven. Zigbee en Z-Wave zijn er geweest, maar ze leken in één oogopslag altijd onrustig, obscuur en vaag Europees. Maar hier, anno 2024, ben ik nu een bewonderaar van beide, en ik denk dat ze nog steeds een plekje bij ons thuis hebben.

Hue-lampen hebben mij een Trojaans paard bezorgd, en ik ben dankbaar

Twee merken hebben slim werk verricht door Zigbee in hun technologie te integreren zonder er veel aandacht aan te besteden: Philips Hue en Ikea. Hue-lampen waren voor mij en vele anderen een eerste stap in domotica. Destijds (2018, kijkend naar de bonnen) wist ik dat Hue-lampen op hun eigen soort ad-hocnetwerk draaiden, maar ik wist niet precies hoe. Het enige dat ik wist was dat de Hue-lampen naarmate de tijd verstreek de meest betrouwbare apparaten bleken te zijn, waar ik ze ook installeerde.

Als de Hue-bridge stroom en ethernet had, en de lampen zich op enige huisafstand van elkaar bevonden, werkten ze. Ze verloren niet, zoals een Nest-camera boven een voormalige garage, het signaal halverwege een update en hebben een ladder van 1,80 meter en meerdere telefonische ondersteuningsgesprekken nodig voor een reset. Ze hoefden zich niet, zoals bij een paar Tuya-apparaten die ik kocht, te registreren als Canadese IoT-ontwikkelaar om lokale controle te krijgen (lang verhaal). Ik heb nog nooit geprobeerd een Hue-lamp aan te zetten, als deze uitviel, en me dan af te vragen of het aan mijn router lag, aan een storing bij Amazon Web Services of gewoon aan een smerig antennetje in het ding.

Ja, Hue-dingen zijn niet goedkoop, en de Hue-app pingde me af en toe over nieuwe functies en vakantieverkopen, maar ik kon meldingen uitschakelen. Er is nooit een belangrijke melding geweest omdat er nooit iets mis is gegaan. En hoewel ik het toen nog niet wist, was er altijd de mogelijkheid om de lampen te resetten en ze op rechtstreekse Zigbee te laten werken, zelfs als je een aantal leuke details verliest, zoals vervaging en schema’s met meerdere lampen.