De nieuwe Leica-camera brengt vakmanschap weer in beeld

De nieuwe Leica M11 digitale meetzoekercamera zou wel eens uit een heel ander tijdperk kunnen komen. Begrijp me niet verkeerd; de technologie erin zorgt ervoor dat het modern genoeg aanvoelt. De M11 heeft een sensor met hoge resolutie (een 60-megapixel full-frame back-illuminated CMOS-sensor om precies te zijn), geavanceerde meetinstrumenten en zelfs enkele van de meest gangbare digitale camera’s van onze tijd. Maar in veel opzichten werkt het net als de filmcamera’s die je ouders bezaten. Hij is ontevreden over autofocus, maakt geen video-opnamen en accepteert graag lenzen die al tientallen jaren oud zijn.

Bovendien ziet de Leica M11 eruit als een oude Leica. De nieuwe M11 is zeer trouw aan de erfenis van de camera’s uit de M-serie die in de jaren 50 werden uitgebracht en in 2006 digitaal werden. Het is een compacte en discrete doos waar je je lens in bevestigt.

De M11 is ook trouw aan zijn erfgoed als het gaat om de hoge prijs. De verkoopprijs van $ 8.995 is meer dan de meesten van ons ooit aan een camera willen uitgeven. En deze prijs is alleen voor de camerabody; Leica-lenzen variërend van $ 2.500 tot $ 12.000 worden apart verkocht. Maar zelfs voor degenen onder ons die het zich niet kunnen veroorloven en nooit een Leica M11 zullen bezitten, denk ik dat het een apparaat is dat de moeite waard is om naar te kijken en om over te praten. Dit verdient meer discussie dan een simpele productreview.

Een sleutel is maar een sleutel. Sommige sleutels zijn misschien beter dan andere, maar als je iets nuttigs met een sleutel wilt doen, heb je iemand nodig die weet hoe je een sleutel moet gebruiken. Deze vaardigheid kan zich in verschillende vormen en gedaantes manifesteren. Ik weet wat ik doe met een dopsleutel in een verbrandingsmotor, maar ik heb geen enkele vaardigheid om een ​​loodgietersleutel op leidingen in een kelder te gebruiken.

Op dezelfde manier komt de camera tot leven wanneer hij wordt opgepakt door iemand die weet hoe hij hem moet gebruiken. Geef Maggie Steber een verouderde digitale camera uit de vroege jaren 2000 en de kans is groot dat je een geweldige foto krijgt. Geef mij een spiksplinternieuwe Leica M11 en de kans op een mooie foto wordt minder groot.

Leica leende me een M11 en ik heb er een week mee gefotografeerd. De reden dat ik zeg dat de Leica M11 meer op een film-Leica lijkt dan op een moderne digitale camera, is niet omdat hij niet in staat is, maar omdat hij is ontworpen om te worden gebruikt in combinatie met menselijke vaardigheden. In het bijzonder je fotografische vaardigheden.

Camera’s worden steeds vaker zo ontworpen dat de menselijke factor uit het opnameproces wordt verwijderd. Met de toevoeging van functies zoals autofocus, automatische witbalans en automatische lichtmeting in de afgelopen decennia, is de technische inspanning van de meeste camerafabrikanten geweest om de geïnformeerde keuze van de individuele fotograaf te vervangen door algoritmen. Deze algoritmen veranderen het proces van het creëren van een geweldige afbeelding in iets dat niet langer een probleem is waarmee u te maken krijgt of waaraan u zich moet aanpassen, maar een reeks opties waaruit u kunt kiezen.