Macintosh w wieku 40 lat: najdziwniejszy i najrzadszy komputer Mac, jaki kiedykolwiek zbudowano

Czterdzieści lat temu Apple wypuściło pierwszego Macintosha . Od tego pamiętnego dnia w 1984 roku Apple wypuściło setki modeli komputerów Mac, od niesamowitych po dziwne. Aby uczcić te urodziny, pomyśleliśmy, że fajnie byłoby przeczesać historię i wybrać najrzadsze i najbardziej niezwykłe produkcyjne modele komputerów Mac, jakie kiedykolwiek wyprodukowano — w tym modele innej firmy.

Każda maszyna wymieniona poniżej została wyprodukowana i sprzedana publicznie — nie ma tu żadnych prototypów. Komputery te podkreślają nie tylko innowacyjnego ducha Apple, ale także jego gotowość do podejmowania ryzyka i eksperymentowania z designem i funkcjonalnością. Warto zauważyć, że to, co jest „dziwne” w tym przypadku, jest kwestią opinii, więc możesz mieć własne, osobiste typy, które przeoczyliśmy. Jeśli tak jest, daj nam znać w komentarzach. Chętnie dowiemy się, co Macintosh znaczy dla Ciebie z okazji 40. rocznicy.

Specjalne podziękowania dla Jonathana Zufiego za udostępnienie kilku zdjęć do tego artykułu. W 2014 roku Zufi stworzył doskonałą książkę o stolikach kawowych zatytułowaną Iconic: A Photographic Tribute to Apple Innovation , a wcześniej prowadził witrynę Shrine of Apple .

Macintosh XL (1985)

W panteonie komputerów Macintosh są dziwne kaczki, a następnie jest Macintosh XL. Oficjalnie jest to komputer Mac, ale życie zaczynał jako jego poprzednik, Apple Lisa 2 . Linia Lisa była o rok starsza od Macintosha, wypuszczona na rynek w 1983 roku za drogie 9995 dolarów ( obecnie około 31 348 dolarów , po skorygowaniu ), a jedną wersję zmieniono w 1984 roku. Macintosh drastycznie podciął cenę Lisy i mógł obsługiwać podobne aplikacje, więc Apple utknął z dużą ilością niesprzedanych egzemplarzy Lisy.

Kiedy Macintosh XL zadebiutował w styczniu 1985 roku w ramach premiery Macintosh Office , posłużył jako sprytny sposób na pozbycie się niesprzedanych zapasów Lisy 2. Plan był prosty: połączyć sprzęt Lisa 2 z MacWorks XL — programem, który pozwolił Lisie uruchamiać oprogramowanie Macintosh — i włączyć go do linii komputerów Macintosh. (Ciekawa ciekawostka: Lisa korzystająca z MacWorks XL pierwotnie zainspirowała termin „ hackintosh ”).

Nawet będąc „hackintoshem”, XL nie był garbaty. W czasach, gdy najpotężniejszy Macintosh miał tylko 512 KB pamięci RAM , brak dysku twardego i 9-calowy wyświetlacz, Macintosh XL (prawdopodobnie „bardzo duży”) był wyposażony w 12-calowy monitor i mógł wykorzystywać do 2 MB pamięci RAM oraz wewnętrzny dysk twardy o pojemności 10MB. Co ciekawe, klienci wykupili całą serię komputerów Macintosh XL o wartości 3995 dolarów w ciągu pięciu miesięcy od premiery i chociaż klienci chcieli więcej, Apple nie miał zamiaru produkować więcej maszyn podobnych do Lisy. XL dobiegł końca w czerwcu 1985 roku.

Przenośny Macintosh (1989)

Można śmiało powiedzieć, że oryginalny Macintosh z 1984 roku był przenośny. Był kompaktowy, zawierał wbudowany uchwyt do przenoszenia i zawierał procesor, napęd dyskowy i monitor w jednym urządzeniu. W rzeczywistości torby z paskiem na ramię były popularnym dodatkiem do oryginalnego kompaktowego komputera Mac. Miały jednak jedną poważną wadę, która ograniczała ich przenośność: do pracy potrzebowały dostępu do gniazdka elektrycznego.

W 1989 roku pojawił się Macintosh Portable . W tym momencie Apple rozszerzył gamę komputerów Mac o potężne komputery stacjonarne, niektóre modułowe, jak seria Mac II . Jednak w przypadku urządzenia przenośnego Apple pozostało przy konfiguracji bardzo podobnej do komputera Mac Plus: procesor 16 MHz 68000 i 1 megabajt pamięci RAM. Jednak w przeciwieństwie do Plusa, Macintosh Portable był zasilaną bateryjnie maszyną z klapką (czas pracy na baterii około ośmiu godzin) z monochromatycznym wyświetlaczem LCD z aktywną matrycą o rozdzielczości 640 × 400 (bez podświetlenia, chociaż model z podświetleniem pojawił się na krótko w 1991 r.).

Obecnie komputer Macintosh Portable jest rzadkością, ponieważ pierwotnie sprzedawał się za 6500–7300 dolarów ( dzisiejsze 15 950–17 913 dolarów) i nie sprzedawał się tak dobrze, jak oczekiwał Apple. Wady obejmowały duży rozmiar i wagę 16 funtów. Charakteryzował się jednak imponującą konstrukcją modułową z możliwością rozbudowy pamięci i gniazdami modemu, a także możliwością umieszczenia trackballa po lewej lub prawej stronie klawiatury. A jeśli nie masz środków finansowych, możesz nawet zamienić trackball na opcjonalną klawiaturę numeryczną. (Fajna ciekawostka: ukryte podpisy programistów Portable Sports umieszczone wewnątrz obudowy.)